Historia Bogumina. Część 2

W 1492 Sobek za zapłatą zwrócił Bogumin wraz z zamkiem księciu Janowi V. Przyczyną sprzedaży była prawdopodobnie niekorzystna sytuacja polityczna- Kornitzowie byli stronnikami króla Macieja Korwina.

Jednakże radość księcia Jana również nie trwała długo. Zmarł 14 kwietnia 1493 roku, pozostawiając trzech synów: Mikołaja, Jana i Walentyna i córkę Magdalenę. Regencję objęła wdowa po księciu, Magdalena, ta sama, której braci uwięził wcześniej w Koźlu brat Kornitza. Sprawowała władzę do maja 1501 roku, kiedy to zmarła w wieku 36 lat. 

Jan i Mikołaj odziedziczyli nie tylko Bogumin, lecz także długi swych przodków. Odeszli w przeciągu kilku miesięcy w 1506 roku. Władzę objął ich młodszy brat Walentyn. Dlatego, iż zadłużył się jeszcze bardziej, aniżeli jego poprzednicy, zmuszony był on poszukiwać nowych źródeł dochodów. W lipcu 1521 za cenę 5177 guldenów węgierskich sprzedał Bogumin wraz z zamkiem, jak również wsie Gorzyce, Kopytów, Olza, Odra, Pudłów, Szonychel i Zabełków, swemu wujkowi od strony matki, księciu Janowi II opolskiemu, zwanemu Dobrym. Zmarł w listopadzie.

W 1523 roku Bogumin wraz z zamkiem znalazły się w rękach protestanta Jerzego von Brandenburg-Ansbach, brata Albrechta od Hołdu pruskiego. Podczas jego rządów do miasteczka dotarła reformacja- w 1530 kościół farny odebrano katolikom i przekazano w ręce protestantów. Polecił także zbudowanie drewnianego mostu na Odrze. Skorzystali na tym nie tylko mieszkańcy Bogumina, lecz także okolicznych wiosek. Ułatwiło to także podróżnym przeprawę przez rzekę. W 1532 po bezpotomnej śmierci Jana II Dobrego Jerzy przejął we władanie księstwa Opolskie i Raciborskie. Wówczas to po raz pierwszy w historię Górnego Śląska zaingerowali Habsburgowie. Cesarz Austrii i król Czech, Ferdynand unieważnił umowę pomiędzy Jerzym i zmarłym Janem, oddając Hohenzollernowi księstwa tylko jako zastaw. W dziedziczne lenno udało mu się otrzymać tylko kompleksy dóbr bogumińskich i bytomskich. Miały one pozostawać w rodzie odpowiednio na czas trzech i dwóch pokoleń.

Na czas rządów Jerzego przypada okres zagrożenia tureckiego. Wówczas to nakazano naprawę umocnień bogumińskiego zamku, a także zaopatrzyć go w prowiant i amunicję na rok. Nie wiadomo, jak okazały był zamek, lecz ze względu na swe położenie mógł być jednym z punktów obrony, gdyby na Górnym Śląsku pojawili się Turcy. Na szczęście opatrzność czuwała i do ataku nie doszło. 

Jerzy zmarł 27 grudnia 1543 roku. Jego jedyny syn Jerzy Fryderyk miał wówczas zaledwie cztery lata. Zarządcą posiadłości, a zarazem kuratorem małego władcy został jego wujek Albrecht. W 1552 wydarzyła się tragedia - król Czech odebrał margrabiemu księstwa Opolskie i Raciborskie, dając mu w zamian na kilka lat Księstwo Żagańskie. Samodzielną władzę w Księstwie Karniowskim, Bytomiu i Boguminie Jerzy Fryderyk objął w roku 1557. Jako że pomimo dwóch małżeństw nie doczekał się dzieci, w związku ze swą spodziewaną śmiercią zobowiązał się, iż bez zgody cesarza nie przekaże nikomu swych posiadłości w Królestwie Czech. 

                                                               Koniec części drugiej