Pierwszy dokument dotyczący Rybnika

Dzieje miasta Rybnika i dawniejszego państwa rybnickiego na Górnym Śląsku. Na podstawie wydanej w 1861 r. Kroniki Franciszka Idzikowskiego = Geschichte der Stadt und der ehemaligen Herrschaft Rybnik O.-S. Unter Verwendung der im Jahre 1861 von Franz Idzikowski erschienenen Chronik

Pieczęć Rybnika z 1669 roku

W imię przenajświętszej i niepodzielnej Trójcy św. My Wawrzyn z Boskiego miłosierdzia biskup wrocławski oznajmujemy obecnym jak i przyszłym pokoleniom, że za wspólną zgodą kapituły wrocławskiej na cześć Boską i dla utrzymania zakonnic w kościele św. Zbawiciela w Ribnichu, na prośbę szanownego księcia i katolickiego pana, świetnego księcia opolskiego Kazimierza, kościołowi św. Zbawiciela w Ribnichu dajemy i darujemy dziesięciny z następujących wsi w kasztelanji cieszyńskiej: Golesovo, Vizla, Yscrichino, Zamaischi, Negevuzi, Suenchizi, Suburbium, Zasere, Clechemuje, Radoviza, Punzo, Belevisco, Ogrozona, Novoza, które mają posiadać na zawsze. Także z dziesięcin, które się będzie uiszczało z nowych pól miejsc pustych dajemy i darujemy za zgodą powyżej mianowanemu kościołowi św. Zbawiciela w Ribnichu połowę. W okręgu Cravar zaś z dwiema przyległymi wsiami Rachov i Lichan dajemy i darujemy za zgodą powyżej mianowanej kapituły temu samemu kościołowi św. Zbawiciela w Ribnichu dwie części dziesięcin. Dziesięciny zaś które zatwierdził nasz poprzednik św. pamięci pan Sierosław, dawniej biskup wrocławski, kościołowi Najśw. Panny Marji w Ribnichu, z okazji jego poświęcenia, zatwierdzamy za zgodą częstokrotnie wspomnianej kapituły wrocławskiej. Mianowicie dziesięciny samej wsi Ribnich, ze Smolny, Zalese i Knegnizi, którą to ostatnią wieś otrzymał kościół rybnicki od kościoła w Sale w zamianie za wieś Golco. Ażeby zaś w sprawie wolnych dziesięcin, jakie pewni rycerze kościołowi św. Zbawiciela w Ribnichu z własnej woli byli darowali, kościół w jakikolwiek sposób nie mógł być ukrzywdzony, uważamy za dobre, zatwierdzić takowe temu samemu kościołowi za zgodą powyższą. Mianowicie dziesięciny rycerzy: Vincentius i Pribizlaus, Crisanus i Johannes, Gasso i Albertus, Alexander i Ztrezo, Vincentius i jego bracia, Suentossius i Michahel, Eustachius i Wisimir, Wrtizlaus i Grimizlaus. Darowizny samego księcia, których tenże udzielił kościołowi św. Zbawiciela w Ribnichu jak najchojniej, uznaliśmy godne, żeby do tej naszej darowizny na wieczną pamiątkę były dołączone. Są to: okolica Ribnicha samego, z kaplicą i wszelkim prawem i jurisdykcją i wolnością i użytkami tak z dobrów jak i wszelkich innych dochodów, które w czasie obecnym jak i późniejszym na tym terenie mogą do tego przyjść. Dalej wieś Breze, Smolna, Knegnizi, Wroblino, Susela z jej dystryktem. Bresini, Scacovizi, Cravar z jej dystryktem. Rachovo i Lichan, z zupełną wolnością. Grudina i cło z Sevor. Ażeby zaś w przyszłości darowizny te przez naszych następców były szanowane, zatwierdzamy to naszym podpisem jako też dołączonej pieczątki tak naszej jak i poprzednio wzmiankowanej kapituły. Uchwalono we Wrocławiu w chórze św. Jana e 1223 r. po narodzeniu Pana Jezusa Chrystusa dnia 25-go maja w obecności dziekana Victor, archidiakona Janus, scholastyka Egidius, kantora Radulf, kustosa Laurentius. Archidiakona Radozlaus z Ołomuńca. Zdizlaus archidiakona z Zawichostu, wrocławskich kanoników Otto, Lupus, Albertus, Sdizlaus, Prothasius, Franco, Lambinus, Simon, Johannes, Boguslaus i innych kanoników wrocławskich: hr. Radozlaus, Richter z Opola, który był posłem księcia Kazimierza i w obecności dużo innych.

Do tego co powyżej powiedziano dałączamy, że połowę od nowych pól w kasztelanji cieszyńskiej zarezerwowaliśmy kościólowi św. Jana we Wrocławiu taksamo trzecią część dziesięcin w Cravar, Rachow i Lichan. Zaś kościołowi św. Mikołaja w Cieszynie przeznaczamy wzamian za kilka z powyższych dziesięcin 40 garnców miodu w Koźlu. Ostatnie uwagi poczyniono w Smarzowie w tym samym roku dnia 27-go maja w obecności powyżej mianowanych świadków.