Amalia von Fürstenberg

Pochodziła ze Szwabii i zapisała się w historii Górnego Śląska. Wiedziała, iż życie jest niełatwe. Cieszyła się szacunkiem miejscowej ludności i była przez nią lubiana. Ta kobieta to księżniczka Amalia von Fürstenberg, księżna raciborska jako żona Wiktora I. 

Dokładnie nazywała się Maria Amalia Zofia Wilhelmina Krystyna Karolina Eulalia. Przyszła na świat 12 stycznia 1821 w Donaueschingen. Była córką księcia Karola Egona II i jego żony, księżniczki Amalii z Badenii. Urodziła się jako druga córka i trzecie dziecko pary. Miała trzy siostry: Marię Elżbietę, Marię Henriettę i Paulinę i trzech braci: Karola Egona, Maksymiliana i Emila Egona. Wychowała się w towarzystwie muzyki i sztuki. Wyznawała katolicyzm. 

19 kwietnia 1845 w Donaueschingen dwudziestoczteroletnia Amalia poślubiła dwudziestosiedmioletniego Wiktora I, księcia raciborskiego. W lipcu przeniosła się do niego do Rud. Mieszkańcy wsi zgotowali im bardzo uroczyste powitanie. Bramy powitalne przystrojono girlandami kwiatów, uformował się uroczysty pochód hutników i górników z pochodniami. Do wydarzenia przyłączyli się chłopi i uczniowie szkół z okolicznych wsi. Dzień zakończył się pokazem fajerwerków.

Małżonkowie byli wierną i bardzo zakochaną w sobie parą. Uczynili z Rud swą główną siedzibę. Dbali o mieszkańców wsi. Wiktor odnalazł w Amalii kobietę ze złotą dłonią i, co ważniejsze, sercem. 3 października 1846 zostali rodzicami córki, księżniczki Amalii, która urodziła się na raciborskim zamku. Uroczysty chrzest odbył się w Rudach. 25 sierpnia 1847 w Rudach doszło do tragedii, albowiem dziewczynka zmarła. Po stracie nieodżałowanej, małej córki księżna powołała powszechną szkołę szycia i dziewiarstwa dla dziewcząt w wieku od 7 do 16 lat. Później małżeństwu urodziło się jeszcze dziewięcioro dzieci: Wiktor II, Franciszek, Elżbieta, Egon Maurycy, Maria, Maksymilian, Ernest, Karol Egon i Małgorzata. Para zaprzyjaźniła się z lekarzem Juliuszem Rogerem, który w 1847 przybył na Górny Śląsk podczas zarazy tyfusu i osiadł na stałe w Rudach. W 1858 książę i księżna ufundowali tam szpital.

Życie pary książęcej bacznie obserwowała miejscowa ludność, która bardzo była z nimi zżyta. Amalia i Wiktor nauczyli się mówić po śląsku i tak rozmawiali z ludźmi o niższym statusie. W latach 80-tych księżna została protektorką zakładu św. Notburgi w Raciborzu. W 1891 para straciła syna, księcia Ernesta. W styczniu 1893 Amalia owdowiała po tym, jak Wiktor zmarł na ciężkie zapalenie płuc. Pod koniec roku zmarła mała wnuczka Luiza. W 1896 Amalia straciła kolejne dziecko, Egona Maurycego, który miał czworo dzieci w wieku od ośmiu do dwóch lat.

Amalia zmarła 17 stycznia 1899 w Rudach.