Tragedia Górnośląska to określenie tragicznych wydarzeń, które miały miejsce na Górnym Śląsku w okresie od wkroczenia Armii Czerwonej w styczniu 1945 do 1948. Były to masowe grabieże, mordy, gwałty, dewastacja majątków, niszczenie zabytków, tworzenie obozów pracy, tworzenie obozów koncentracyjnych i deportacje do przymusowej pracy na terenie Związku Radzieckiego, a także wysiedlenia. Ślązaków uznano za żywe reparacje wojenne. Dla wielu z nich mordercza okazała się już sama podróż na wschód. Dane odnośnie osób wywiezionych do ZSRR są różne. Ministerstwo Ziem Odzyskanych w lutym 1947 roku szacowało, iż poza krajem znajduje się 59 350 śląskich autochtonów, większość w ZSRR. Dokładna liczba deportowanych nie jest znana. Szacuje się, iż wynosiła ona aż 40 tysięcy. Do domu powróciła tylko 1/3 wszystkich.
Przez wiele długich lat, aż do roku 1989 mówienie o Tragedii było całkowicie zakazane, albowiem było to niepoprawne politycznie. Pomimo tego Ślązacy i tak wymieniali pomiędzy sobą makabryczne, przerażające opowieści. W wolnej Polsce coraz więcej dramatycznych szczegółów zaczęło wypływać na wierzch. Powstały artykuły i książki. Od 2009 odbywa się Marsz na Zgodę, upamiętniający więźniów obozu w Świętochłowicach-Zgodzie. W 2015 w Radzionkowie otwarto Centrum Dokumentacji Deportacji Górnoślązaków do ZSRR w 1945, odsłonięto pomnik w Bytomiu-Miechowicach, jak również wydano Dziennik księdza Franza Pawlara.
Ciąg dalszy nastąpi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz